Голос Вечности

Голос Вечности

Под Вечным Небом, что глядит безмолвно,
И на груди у Матери-Земли,
Мы слышим пульс, что бьётся в мире ровно,
И голоса, что травы донесли.

Не в книгах пыльных мудрость мы черпаем,
А в шёпоте листвы и в плеске рек.
Мы каждый камень, каждую тропу знаем,
И помним то, что позабыл наш век.

Ударит бубен – сердце мирозданья,
И конь-шаман помчится в вышину.
Огонь священный смоет все страданья,
Развеяв дымом горе и вину.

Мы не несём ни власти, ни короны,
Но лечим дух, врачуем плоть людей.
Храним неписаные природы законы,
И предков чтим – хранителей корней.

Мы – мост меж явью и великим духом,
Чтоб равновесие в миру жило.
Мы говорим с горами, ветром, слухом
Ловя всё то, что в тишине взошло.

Так пусть звенит струна живой вселенной,
Пусть человек, её услышав глас,
Найдёт свой путь, прямой и сокровенный,
Живя в гармонии здесь и сейчас.

Мөнх Тэнгэрийн Дуу

Дуугүйхэн ширтэх Мөнх Тэнгэрийн дор
Эхийн дэлхийн элгэнд нөмөрлөн
Ертөнцийн зүрхний цохилтыг бид сонсоно,
Зөөлөн салхин, өвсний шивнээнээр дамжин хүрнэ.

Номын хуудаснаас ухаан хайгаагүй
Навчны сэрчигнээн, голын мяралзанаас олно.
Бид чулуу бүрийг, зам бүрийг мэднэ,
Цаг хугацаанд мартагдсан учгийг санана.

Тэнгэрийн бубэн цохилохуйд
Ертөнцийн зүрх дэлсэж эхэлнэ.
Тахилын галд зовлон ууршин арилж,
Утаа нь гуниг, гэмийг арилгана.

Бид эрх мэдэл, хаан титэмд шунадаггүй,
Хүний сэтгэлийг анагааж, биеийг эдгэрүүлнэ.
Байгалийн бичээгүй хуульд үнэнч
Удам угсаагаа, үндэс язгуураа эрхэмлэнэ.

Бид бодит амьдрал, далд оршихуйн гүүр,
Ертөнц тэнцвэртэй оршихын төлөө зүтгэнэ.
Уул, салхитай ярилцаж, чимээг сонсон
Чимээгүйд ургах нууцыг мэдэрнэ.

Амьд байгалийн хөгжмийн утас эгшиглэсээр,
Сонссон хүн түүний дууг зүрхэндээ тээж
Өөрийнхөө нууц, шулуун замыг олж,
Эв зохицол, амар амгалангийн дотор амьдарна.